Een dagje in Yogya

Gisteravond voelde ik, Herman, mij al niet helemaal lekker. Moe. Rusteloze benen. Resulteerde in een nagenoeg slapeloze nacht met veel draaien in bed. Ik dacht het vanochtend nog te kunnen verhelpen door een frisse plons in het zwembad. Lekker, maar dat was het dan.

Onder begeleiding van de gids op weg naar het Kraton. Het paleis van de 10de Sultan (Gouverneur) van regio Yogyakarta. In ons vorige bezoek aan Indonesië, in 1994, hebben wij het paleis niet bewonderd. Toen gaven we er de voorkeur aan om met z’n tweeën een dag naar ons Foster Parent-kind Soebarno te gaan. Onder begeleiding van een plaatselijke gids, hebben we de vele gebouwen aanschouwd. Veel foto’s en ‘relikwieën’ van alle Sultans, zijn vrouwen en kinderen. De vorige Sultan (en dus vader van de huidige), “Henkie pankie” door de vrouwelijke gids genoemd, heeft in 1947-49 nog een grote rol gespeeld in de strijd om onafhankelijkheid. Daarvoor is hij later door koningin Juliana nog geridderd (…).

Een kleine Batik-fabriek was onze volgende bestemming. Tekenen, kleuren, wassen enzovoort. Natuurlijk kon er een winkel vol met dure zijden hemden niet ontbreken. Net buiten de stad ligt een ‘zilverstadje'. Ooit zijn daar ambachtslieden naar toe getrokken om te werken in opdracht van de rijke edellieden (en Sultan). Hoe vreemd ook: het Yogyazilver komt niet uit deze regio. Onze gids had een verrassing in petto. Nadat we uitleg hadden gekregen over het zilversmeden en Romée het niet kon laten af en toe een kritische noot te laten vallen, werd zij verzocht plaats te nemen achter een werktafel! Dat was een leuke verrassing! Zeker een half uur heeft zij onder begeleiding van twee werkneemsters gewerkt aan een hanger. Deze ervaring gaat op d’r cv.

Intussen was ik op een bankje al wat verder onderuit gezakt. De zeer eenvoudige lunch, op een prachtige locatie in de Kampong nabij de Prambanan, viel uiteindelijk zo slecht, dat ik het bezoek aan de Hindoeïstische tempel heb overgeslagen. Ik probeerde mij enigszins te herpakken door op een bank in het park te gaan slapen. Helaas ging ook ons eigen avondprogramma aan mij voorbij. Op het moment van dit schrijven zijn de anderen met Riksja-vervoer naar dé winkelstraat van Yogya: Malioboro. Winkelen en lekker eten (wat ik niet kan verdragen). Hopelijk heb ik morgen weer wat meer energie en zijn mijn darmen tot rust gekomen. Een lange reis (via Solo/Surakarta) naar Kediri staat op het programma.